Whale shark wedding crashers walhalla
Door: Marco
Blijf op de hoogte en volg Marco
08 Maart 2012 | Costa Rica, San José
Pura Vida is het motto sinds vandaag, oftewel, Costa Rica is al weer bereikt! Een upate is dus wel weer op z'n plaats. Gaat ie dan...
Terug naar Honduras, Copan. Mijn eerste bestemming. Net buiten het dorp liggen de gelijknamige ruines. Bescheiden van formaat (als je het vergelijkt met Tikal), maar met absurd mooie sculpturen. Hier hebben de Mayas met hun beitel flink wat overuren gemaakt en geen traptrede overgeslagen. Ik blijk zelf ook een bezienswaardigheid, als ik nog een paar keer met giebelende meisjes op de foto moet. Gezellig.
Vervolgens, de dag erop ga ik met de bus naar La Ceiba, aan de kust van Honduras. En mis daar net de aansluiting met de boot naar het eiland Utila voor die dag. In La Ceiba, in het hostel kom ik een leuke Amerikaan tegen - Tony - met hetzelfde reisdoel. Op Utila vinden we al snel een kamer voor 2,50 de man. Het is weer geen klagen. Utila is een voormalig piratennest en bijna iedereen spreekt er Engels, wat deze Gringo weer goed uitkomt!
Een week is zo voorbij: ter strand, ter fiets en in het water. Ik bezoek wat onbewoonde eilandjes (enkelen zijn zelfs te huur voor een mooi prijsje) en het eilandleven is goed. Ook doe ik nog even een poging om een rondje te zwemmen met de whale shark. Een klein trauma na mijn mislukte avontuur in Australie, ook deze keer laat de sproetenvis natuurlijk niets van zich zien. Het mag de pret niet drukken, een middagje zonnen en snorkelen, er zijn slechtere dagen!
Tot slot pak ik nog even een voedselvergiftiging mee die me twee dagen in bed houdt. Niet slecht na 2 maanden eten 'van de straat', toch een kleine teleurstelling na het eten van de 'all you can eat pasta'.
Aangezien Honduras volgens insiders verder weinig schoons te bieden heeft, pak ik de chickenbus richting grens. Nog een nachtje tukken in Honduras, en de volgende ochtend ben ik snel in Estelli. Een ingeslapen plattelandsdorp met cowboycultuur. Lekkere gratis koffie in het hostel, maar omdat daar verder weinig spannends gebeurt, rij ik door naar Leon. Leon heeft een koloniaal verleden, en ik moet zeggen, dat ziet er al mooier uit. Oude vervallen kerkjes, terrasjes en een aardig centraal plaza. Het is hier goed twee dagen uit te houden. Vervolgens is het wel eens tijd de Grote Oceaan te zien. Gelukkig, die is vlakbij! Enorme verlaten stranden tref ik aan in Las Penitas. Even heerlijk tot rust komen, en genieten van een geweldige zonsondergang.
Weer iets zuidelijker is Granada mijn volgende stop. De grote rivaal van Leon heeft duidelijk de stijd om het goud gewonnen... En is flink wat toeristischer. Natuurlijk kom ik er weer bekenden tegen, Nederlanders deze keer. We drinken wat cervezas tot de late avond en ik breek de andere dag nog even een slippertje. Gelukkig is een schoenmaker (met gevoel voor show) snel gevonden. Net als een kapster trouwens, want dat werd ook tijd.
Vervolgens ga ik weer terug naar de kust: San Guan del Sur, waar ik in een gezellig hostel terechtkom met een serieuze surfcultuur. Natuurlijk kom ik hier ook weer een bekende tegen, en een gezellige avond bovenop een berg (beerpongend) en in de kroeg is het gevolg.
De kater de andere dag valt gelukkig mee, dus ook de boottocht naar Isla de Ometepe. Een eiland bestaande uit twee vulkanen, midden in het gigantische Lago de Nicaragua. De hoogste vulkaan, Conception, moet natuurlijk beklommen worden. Een wandeling van zo'n 8 uur onder begeleiding van een gids. Dat laatste is volgens de wet vastgelegd. Te veel touristen kunnen het niet meer navertellen. Het is een verhitte klim, aapjes kijken, en het uitzicht is fantastisch zodra we boven de jungle uitkomen. Helaas is de steile laatste klim naar de top mij iets te veel van het goede. Naar beneden rollende stenen, handen- en voetenwerk, gare gympen zonder profiel... ik besluit dat ik mijn top bereikt heb en laat de overige vier gaan. Daarna is het nog drie uurtjes afdalen.
Naast deze inspanning, is het vooral chillen op Ometepe. Ook nog een avondje 'wedding crashen' als blijkt dat het hotel een bruiloft organiseert. Helaas wordt de avond ontsierd door een stoelengevecht waarbij twee acts van de avond (een zangeres en een travestiet) het tegen elkaar opnemen. Blijkt geen traditie te zijn. Ook is de uitslag onbekend. Ik bezoek tot slot nog twee dagen de andere kant van het eiland, Santo Domingo en herstel daar van mijn enorme spierpijn.
Inmiddels zit ik in San Jose, en ben ik erg benieuwd wat mij in Costra Rica te wachten staat. Een ticket voor het tweedaagse Festival Imperial zit in ieder geval al in de pocket... Jullie gaan het weer horen!
Groet,
Marco
Terug naar Honduras, Copan. Mijn eerste bestemming. Net buiten het dorp liggen de gelijknamige ruines. Bescheiden van formaat (als je het vergelijkt met Tikal), maar met absurd mooie sculpturen. Hier hebben de Mayas met hun beitel flink wat overuren gemaakt en geen traptrede overgeslagen. Ik blijk zelf ook een bezienswaardigheid, als ik nog een paar keer met giebelende meisjes op de foto moet. Gezellig.
Vervolgens, de dag erop ga ik met de bus naar La Ceiba, aan de kust van Honduras. En mis daar net de aansluiting met de boot naar het eiland Utila voor die dag. In La Ceiba, in het hostel kom ik een leuke Amerikaan tegen - Tony - met hetzelfde reisdoel. Op Utila vinden we al snel een kamer voor 2,50 de man. Het is weer geen klagen. Utila is een voormalig piratennest en bijna iedereen spreekt er Engels, wat deze Gringo weer goed uitkomt!
Een week is zo voorbij: ter strand, ter fiets en in het water. Ik bezoek wat onbewoonde eilandjes (enkelen zijn zelfs te huur voor een mooi prijsje) en het eilandleven is goed. Ook doe ik nog even een poging om een rondje te zwemmen met de whale shark. Een klein trauma na mijn mislukte avontuur in Australie, ook deze keer laat de sproetenvis natuurlijk niets van zich zien. Het mag de pret niet drukken, een middagje zonnen en snorkelen, er zijn slechtere dagen!
Tot slot pak ik nog even een voedselvergiftiging mee die me twee dagen in bed houdt. Niet slecht na 2 maanden eten 'van de straat', toch een kleine teleurstelling na het eten van de 'all you can eat pasta'.
Aangezien Honduras volgens insiders verder weinig schoons te bieden heeft, pak ik de chickenbus richting grens. Nog een nachtje tukken in Honduras, en de volgende ochtend ben ik snel in Estelli. Een ingeslapen plattelandsdorp met cowboycultuur. Lekkere gratis koffie in het hostel, maar omdat daar verder weinig spannends gebeurt, rij ik door naar Leon. Leon heeft een koloniaal verleden, en ik moet zeggen, dat ziet er al mooier uit. Oude vervallen kerkjes, terrasjes en een aardig centraal plaza. Het is hier goed twee dagen uit te houden. Vervolgens is het wel eens tijd de Grote Oceaan te zien. Gelukkig, die is vlakbij! Enorme verlaten stranden tref ik aan in Las Penitas. Even heerlijk tot rust komen, en genieten van een geweldige zonsondergang.
Weer iets zuidelijker is Granada mijn volgende stop. De grote rivaal van Leon heeft duidelijk de stijd om het goud gewonnen... En is flink wat toeristischer. Natuurlijk kom ik er weer bekenden tegen, Nederlanders deze keer. We drinken wat cervezas tot de late avond en ik breek de andere dag nog even een slippertje. Gelukkig is een schoenmaker (met gevoel voor show) snel gevonden. Net als een kapster trouwens, want dat werd ook tijd.
Vervolgens ga ik weer terug naar de kust: San Guan del Sur, waar ik in een gezellig hostel terechtkom met een serieuze surfcultuur. Natuurlijk kom ik hier ook weer een bekende tegen, en een gezellige avond bovenop een berg (beerpongend) en in de kroeg is het gevolg.
De kater de andere dag valt gelukkig mee, dus ook de boottocht naar Isla de Ometepe. Een eiland bestaande uit twee vulkanen, midden in het gigantische Lago de Nicaragua. De hoogste vulkaan, Conception, moet natuurlijk beklommen worden. Een wandeling van zo'n 8 uur onder begeleiding van een gids. Dat laatste is volgens de wet vastgelegd. Te veel touristen kunnen het niet meer navertellen. Het is een verhitte klim, aapjes kijken, en het uitzicht is fantastisch zodra we boven de jungle uitkomen. Helaas is de steile laatste klim naar de top mij iets te veel van het goede. Naar beneden rollende stenen, handen- en voetenwerk, gare gympen zonder profiel... ik besluit dat ik mijn top bereikt heb en laat de overige vier gaan. Daarna is het nog drie uurtjes afdalen.
Naast deze inspanning, is het vooral chillen op Ometepe. Ook nog een avondje 'wedding crashen' als blijkt dat het hotel een bruiloft organiseert. Helaas wordt de avond ontsierd door een stoelengevecht waarbij twee acts van de avond (een zangeres en een travestiet) het tegen elkaar opnemen. Blijkt geen traditie te zijn. Ook is de uitslag onbekend. Ik bezoek tot slot nog twee dagen de andere kant van het eiland, Santo Domingo en herstel daar van mijn enorme spierpijn.
Inmiddels zit ik in San Jose, en ben ik erg benieuwd wat mij in Costra Rica te wachten staat. Een ticket voor het tweedaagse Festival Imperial zit in ieder geval al in de pocket... Jullie gaan het weer horen!
Groet,
Marco
-
09 Maart 2012 - 07:30
Stefan:
Klinkt goed Marco! Je foto's zien er ook gaaf uit! Groeten uit het frisse Soesterberg. -
09 Maart 2012 - 07:51
Luuk:
Hahaha... De combinatie Marco en whalesharks werkt gewoon niet. Trauma inmiddels vergroot? ;-)
Goed om te zien dat je het daar nog goed vol kan houden! -
09 Maart 2012 - 07:55
Joyce:
Jammer dat je weer geen whalesharks bent tegengekomen... Maar wederom supergave verhalen joh! geniet van Costa Rica -
09 Maart 2012 - 08:23
Miran En Rich:
Heee, wat genieten wij van je verhalen, heerlijk om te lezen :) en respect zeg voor die klim op die vulkaan! Veel plezier in Costa Rica en natuurlijk op het Festival ;)
Groetjes Espel-City. -
11 Maart 2012 - 17:53
Annie + Piet Deijker:
Ook wij hebben weer ingeschakeld. Zo te lezen Marco gaat het je daar goed af. Ga zo door en nog fijne dagen. -
16 Maart 2012 - 19:01
Liza Mol:
hoi marco;
lijkt me gaaf!!!! een onbewoond eiland huren,helaas hebben we de mogelijkheid hier niet, veel plezier op je trip, we wachten op je volgend berichtje. groetjes andries en liza. -
22 Maart 2012 - 12:37
Adrie En Corrie Deij:
Hoi Marco
Het is weer genieten van je reisverhalen. Je vertelt het ook leuk. Heb je er al eens aangedacht het in boekvorm uit de geven, wie weet levert het weer wat op om na deze reis weer een nieuwe te plannen.
Geniet van al je mooie ervaringen en van de mooie natuur en cultuur daar.
groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
