Terug in de backpacker-levensstijl. Terwijl ik dit verhaal schrijf, raas ik met de shinkansen - de hoge snelheidstrein - van Kyoto naar Tokyo. Tien dagen geleden stapte ik uit het vliegtuig in Tokyo voor een nieuw backpack-avontuur. Wie had dat gedacht, nog eens zo’n lange reis. Ik zelf eigenlijk niet, maar het lijkt langzamerhand een mooie traditie, iedere vijf jaar.

Japan is tot nu toe geweldig, en de tijd is voorbij gevlogen. De eerste dagen in een nieuw land moet je altijd even je weg vinden. Zeker als backpacker, aangezien je de meeste luxe wat probeert te vermijden. Je bekijkt het aanbod in de supermarkt en checkt de goedkope (liefst gezonde) eetgelegenheden. Hoe werkt het openbaar vervoer en hoe koop ik een kaartje?

Wat me opvalt is de enorme vriendelijkheid en behulpzaamheid van de mensen. Alles is georganiseerd tot in de puntjes. De steden zijn schoon en er is (bijna) geen prullenbak te bespeuren. De stoplichten klinken als vogeltjes, en schoenen doe je uit bij de deur. Zelden hoor je iemand schreeuwen of toeteren op straat. Waar ik in andere landen soms erg op mijn hoede was, voelt Japan vertrouwd en veilig.

De shinkansen treinen zijn een ware luxe. Met snelheden tot 300 kilometer per uur verplaats je je naar een volgende stad. Vandaag reis ik 500 kilometer, in twee en een half uur. Deze treinen rijden altijd op tijd, tot op de tiende (!) seconde. Daar spreekt een enorme trots uit, die je ook terugziet in de gebruiken van het treinpersoneel. Deze buigt het hoofd als een shinkansen-trein binnenrolt op het station. En de conducteur buigt zijn hoofd bij het betreden en verlaten van de coupé.

Tokyo voelt enorm groot. Zeker na een fietsritje kriskras door de stad. Kyoto is compacter en op veel plaatsen foto-genieker. De kastelen en paleizen mag je gerust imposant noemen. Ook een aanrader: het Nationale Manga Museum in Kyoto.

In mijn eerste weekend in Japan bezoek ik een cyclocross-wedstrijd in Nobeyama. Meteen een hoogtepunt van deze reis, want dit blijkt een gigantisch leuke happening. Een cross die bovendien verdacht veel lijkt op een wedstrijd zoals in de lage landen: een aaneenschakeling van busjes en tenten, en een modderig parcours voorzien van de gebruikelijke trap, balkjes en listige bochten. Er vloeit koffie en bier, snacks gaan van hand tot hand en de barbecue staat aan. Een internationaal deelnemersveld strijdt twee dagen aan de voet van het gebergte, in cross-waardige temperaturen.

Straks komt Mount Fuji weer in zicht, even voordat we in Tokyo arriveren. Een geweldig uitzicht! Het is de zoveelste stralende dag, maar de temperatuur is serieus aan het dalen. Deze ochtend sta ik weer eens vroeg op. Dat is een fijn ritme, aangezien het ook vroeg donker is. Na het uitchecken in het hostel, pak ik de trein voor een kort ritje naar Osaka. Net als Tokyo een groot metropool. Met een treinpas kan ik drie weken lang onbeperkt treinen. Vandaar dit kleine uitstapje. Na een korte wandeling tussen wolkenkrabbers en door zijstraatjes, wip ik ergens voor een bak koffie naar binnen. Niet zomaar een koffiebar, maar het café van fietskledingmerk Rapha.

De komende dagen staan ook al in het teken van de fiets. Morgen bezoek ik een veldrit in Utsunomiya. En op maandag staat er een Keirin-toernooi in Tokyo op de agenda. Hele mooie vooruitzichten...

Hoogste tijd om nog even van het uitzicht te gaan genieten!