Animal Planet en Joop van den Ende

Hola!

Nog bedankt voor jullie felicitaties, het was een bijzondere verjaardag op de Galapagos! Eventuele smsjes heb ik helaas niet gekregen... Voorlopig nog steeds 'nie bellen nie en nie smsen nie'. Maar dat is dan ook de enige tegenslag.

Inmiddels ben ik in Cuenca, in het zuiden. Werelderfgoed en de derde stad van Ecuador, met weer een hoop koloniale pracht. Sorry Quito, maar Cuenca gaat het winnen... Ecuador is muy bien. Adembenemende uitzichten onderweg, bergdorpjes, hot springs en vrouwen met boswachtershoedjes. En Galapagos natuurlijk. Het hoogtepunt tot zover!

De laatste keer zat ik in Colombia, Medellin. Daar bezocht ik een voetbalpot van DIM: Deportivo Indepentiente Medellin. Helaas het lelijke eendje in de competitie. De sfeer was goed, het spel om te huilen. Toch een leuke zondagmiddag.

Een dag later deed ik de Pablo Escobar tour. De man heeft aardig wat gebouwtjes neergezet in Medellin, waarvan we er een paar bezochten. Pablo hield van Miami style, dus met hier en daar een palmboompje. Na een aantal voormalige woningen en zijn laatste bescheiden optrekje (waar hij op het dak werd neergeschoten) bezochten we tot slot zijn graf. Waar sommigen naar horen zeggen een lijntje coke van de steen snuiven, maar waar wij genoegen namen met een foto.

Een modderstroom zorgde vervolgens voor 13 uur oponthoud op weg naar Popayan. Bummer! Gelukkig waren de snacks en koffie snel ter plaatse. Na een nachtje tukken in de bus en nog een halve dag koekeloeren naar graafwerkzaamheden konden we verder. Op naar de 'witte stad' Popayan. Daar was het erg fraai, relaxed en zonnig. En aangezien er verder weinig te doen was bekeken we een Champions League wedstrijd in een kroeg vol oude mannetjes.

Na nog een laatste tussenstop in Pasto, was de grensovergang naar Ecuador een eitje, en Quito de volgende bestemming. De oude stad bleek een pareltje die mijn verwachtingen oversteeg. Ik beklom de kathedraal en deed een soort kerkenpad. Erg schon. Verder schijnt Quito zo crimineel als de neten te zijn, waar ik gelukkig weinig van merkte. In plaats daarvan boekte ik een tripje Galapagos Eilanden...

En Galapagos was briljant! De diertjes zijn er tammer dan tam. Op Santa Cruz zag ik schildpad Lonesome George, 80 jaartjes oud inmiddels en nog steeds eenzaam. En bezocht ik het beste strand van de Galapagos: Playa Tortugera, waar je letterlijk over de leguanen struikelt als je even bent afgeleid.

Het eiland Isabela was nog beter. 's Ochtends bij laagtij onstaat er een soort natuurlijk zwembad waar je kunt snorkelen met alles wat die dag voorbij komt. In mijn geval een pinguin, zeeleeuw, roggen en een leger schildpadden.

Tijdens een tour van drie uur zagen we bovendien meer Animal Planet dan op een gemiddelde brakke zondagmiddag: pinguins, blue footed boobies, frigate birds, zeeleeuwen, marine iguanas en white tip reef sharks. Met die laatsten natuurlijk een rondje gezwommen.

Tot slot ging ik naar San Cristobal, waar ik nog een snorkeltrip deed en waar we konden zwemmen met zeeleeuwen. Dolfinarium 2.0! Vervolgens doken we er nog eens in bij Kicker Rock, een klein eilandje in de buurt. Hoewel het zicht daar minder was zagen we toch nog Galapagos haaien, naast de ontelbare schildpadden.

Vanaf Galapagos reisde ik in een dag naar Banos (Ecuador). Banos bleek een koel bergdorpje. Daar ging ik te fiets voor een afdaling van 60 kilometer, af en toe bijtrappen heuvelop. Hier en daar een waterval en bizarre uitzichten over de Amazone. In Puyo aangekomen verdween de biciclette in de kofferbak en bracht het busje ons thuis. Mijn beste fietsrit ooit.

Weer drie uur verder kwam ik aan in Alausi, een sympathiek dorpje, waar je - quote Lonely Planet - een spectaculaire treinrit kan doen genaamd Nariz del Diablo. Helaas bleek de rit een Joop van den Ende productie, compleet met dansers, klederdracht en bovendien voor een NS prijs. Vroeger mocht je nog op het dak zitten van deze boemel, totdat een Japanner naar beneden viel. Hoe dan ook, het was een aardig begin van de dag, en de busrit naar Cuenca was minstens zo spectaculair.

Vandaag in de buurt van Cuenca de eerste sporen van de Incabeschaving ontdekt! Bescheiden van formaat, maar dat zal in Peru - met Machu Picchu in het vooruitzicht - vast goedkomen. Daarover gesproken, het wordt tijd dat ik me eens in Peru ga verdiepen...

Ciao!