Caipirinhas en kudu-keutels

Van Copacabana naar de Kaap

Y'ello en howzzit! De praja en samba zijn inmiddels ingewisseld voor braai en safari. De Havaiana slippers lopen nog soepel, maar het jaar zit er bijna op!

Ook de laatste weken in Brasil was het geen klagen. Bovendien begon het lekker op te warmen richting zomer. Rio stond garant voor nog een paar leuke afscheidsfeestjes, waaronder een underground bingo feest en een avondje Ferry Corsten in nabij gelegen Niteroi.

Vervolgens stapte ik het vliegtuig in voor de rit Rio - Parijs - Kaapstad, in 37 uur. Mijn eerste bezoek aan de Franse hoofdstad, dus een mooie gelegenheid. Thomas, die ik had leren kennen in Rio, was weer thuis in Parijs en had ook nog nooit de Eiffeltoren beklommen, dus het doel was snel bepaald. Gelukkig kon ik even de ogen sluiten van Rio naar Parijs, waarna Thomas mij stond op the wachten op CdG. Het was zowaar een zonnige dag en na het bestijgen van de Eiffeltoren dronken we dus maar eens een flinke pot bier op de Champs Elysees. Tot slot nog even de bioscoop bezocht waar Thomas werkt, voor wat gratis Haagen Dazs ijs. En toen ging ik al weer rapide naar het vliegveld, vloog ik over de fraai verlichte Eiffeltoren en viel ook tres rapide in slaap.

Twee soepele vluchten later stond ik in Kaapstad. Het hostel was vanaf het busstation nog een flink eindje kuieren, via onder andere de Dorpstraat en Heerengracht. Toen ik ook nog met 'hee lange, lange man' werd begroet later die avond, voelde het bijna als thuiskomen. Na een flinke nacht stappen in Longstreet wist ik het dan ook zeker: Kaapstad (en Zuid Afrika) zou me goed bevallen.

Uiteindelijk bleef ik negen dagen plakken in de 'Mother City'. Activiteiten te over. Robben Eiland was indrukwekkend en het uitzicht vanaf Table Mountain na anderhalf uur klauteren en zweten adembenemend. Ik bezocht de pinguins in Simon's Town, een wedstrijdje van Ajax Cape Town in het Greenpoint Stadium, keurde wat wijnen op de oudste wijngaard van Zuid-Afrika en het absolute hoogtepunt: zwom met zes witte haaitjes in nabij gelegen Hermanus. Dat wil zeggen, ik in een kooi, en de jongens met glimmende tandjes zwommen twee uur lang rond onze boot. De oceaan was ruig die dag, dus had ik zelf ook de kans om de haaien te voeren.

De eerste bus die ik nam, richting Port Elizabeth, kwam twee uurtjes te laat. Na het lange wachten ontstond er een soort vlaggetjesweek bij de C&A onrust, waarbij iedereen beslist als eerste een plaatsje in de bus wilde veroveren. Met het nodige ellebogenwerk kwam ik in de bus terecht, en daar bleken de stoelen ook nog van het type laat je benen en armen maar thuis. Onderweg bedacht ik me dus dat ik het met deze ritjes wel even heb gehad.

Port Elizabeth bleek van zichzelf een grote saaie stad. Daarentegen lag Addo Elephant National Park op nabije afstand, mijn eerste kans om wildlife te spotten. Een tour vertrok meteen bij aankomst in het hostel, dus die kans liet ik niet passeren. De zebra's en impala's waren een goed begin, waarna we getrakteerd werden op een twintigtal olifanten bij een plas water. Twee uurtjes game drive waren helaas snel voorbij. Op de terugweg kregen we nog een gratis city tour, waardoor ik kon constateren dat PE echt heel saai is.

Het geheugen werkt soms vreemd, en zo vond ik mijzelf opnieuw in een SA Roadlinkbus, deze keer opweg naar Johannesburg. Wel hadden we busgewijs een upgrade gekregen. Helaas, met nog een uurtje te gaan naar de eindbestemming deed de bus 'nie meer rijden nie' en moesten we vijf uurtjes wachten op vervangend vervoer.

Johannesburg heeft natuurlijk een serieus imago, dus vond ik het niet erg dat het hostel mij een gratis pick up aanbood. Het hostel bleek een ex-gangster villa in een wijk met brede wegen en hoge hekken met prikkeldraad, in een veiliger deel van Joburg. Op zaterdag bezocht ik eerst het Apartheid Museum, en vervolgens een leuke pot rugby: Zuid-Afrika tegen Nieuw Zeeland. Het Soccer City Stadium was bijna uitverkocht en de middag begon al met een massale braai op de parkeerplaats. Het zonnetjes scheen uitbundig en het bier vloeide rijkelijk, de Springbokken leken alleen maar te kunnen winnen. Zeker na de inmaakpartij van een week eerder tegen Australie. Helaas, de All Blacks bleken een maatje te groot, en na een goed begin van Zuid-Afrika, was er geen redden meer aan. Het mocht voor mij de pet niet drukken.

Na het stadsgeweld van Jozy was het hoog tijd voor de ongerepte natuur van Kruger Park. Daar deed ik een vierdaagse safari, natuurlijk opzoek naar de Big 5 en meer natuurgeweld. De eerste dag was een lange rit vanuit Johannesburg. Aangekomen in onze lodge op een prive game reserve deden we meteen een 'sunset game drive' waar we zomaar tegen onze eerste witte en zwarte neushoorn aanreden. Een perfecte start natuurlijk!

De volgende ochtend hadden we even geen auto nodig, en volgden we onze gewapende gids Patrick te voet door de reserve. Veel olifantenkeutels onderweg, maar het hoogtepunt waren de pak 'm beet 15 badderende nijlpaarden die we vonden aan het eind van onze tocht. Na een paar uurtjes rust deden we een nieuwe game drive, die niet zo succesvol leek tot het eind. Wat zebra's, de verplichte impala's, en toen ik de hoop op meer al had opgegeven stapten zowaar zeven leeuwen de weg over. Papa leeuw oogde zwaar vermoeid en bewoog zich traag met elke vijf meter een hazeslaapje in het gras. Zodoende poseerde de hele groep - inclusief drie jongen - zolang we wilden rond onze wagen. Nadat we 10 minuten lang als paparazzi's onze geheugenkaartjes hadden gevuld, was het helaas tijd om terug te rijden richting basiskamp.

Twee van de drie nachten sliep ik in een tent, omringt met een houten schutting als een soort mini fort.Vanaf het restaurant en de receptie was het zeker een minuut of vijf stappen door de bush, waarbij ik werd gewaarschuwd om op te passen voor neushoorns, buffels of luipaarden. Om 6 uur 's ochtends met kattengekrijs nabij de tent hield ik dus nog even de plas op.

Die dag reden we voor het eerst het eigenlijke Kruger Park in, voor een volle safaridag. Nog voor de ingang van het park konden we de buffels al aanvinken. Een lekker begin. Het bleek een goede ochtend, want nog voor de lunch hadden we ook neushoorns, olifanten, nijlpaarden, giraffes, zebra's, leeuwen en een krokodil in het vizier gekregen. Naast de ontelbare impala-, kudu- en springbokachtige beestjes natuurlijk, waarvoor je al snel je camera niet meer uit de tas haalt. Na een lange lunch was het met een after lunch dip even moeilijk om de ogen open te houden. Toch bleven we intens naar het gras turen, in de hoop het luipaard te spotten, om zodoende onze big 5 te completeren. Helaas, het mocht die dag niet zo zijn. Terwijl de rode Afrikaanse zon zakte in het asfalt van Kruger, reden wij weer terug naar het kamp, voor een heerlijk stukje impalavlees tijdens het dinner.

De volgende ochtend deden we nog een vroege wandeling met veel uitleg over planten en keutels en daarna was het helaas tijd om terug te rijden naar Johannesburg, met nog even een uitzicht over Blyde River Canyon.

Twee dagen later startte ik mijn tour met de Baz Bus. Eerst naar Northern Drakensberg, een prachtige locatie in de middle of niets. Daar maakte ik een leuk wandelingetje met uitzicht op het imposante Amphitheatre. Een berg die bizar veel op Table Mountain lijkt. Een paar dagen later vervolgde ik mijn weg naar Durban, waar de leukste attractie een lift naar de top van het Moses Mabhida stadion is. Het stadion heeft een enorme ark boven het veld, waar je ook vanaf kan springen, maar dat was 'helaas' die dag niet mogelijk.

Na Durban deed ik een tweedaagse stop in Umzumbe, een hostel gebouwd in een soort mini jungle, en van waaruit ik met een paar andere mensen een bezoekje bracht aan het nabij gelegen National Park. Helaas was het verder wat rustig in het hostel, dus besloot ik weer snel door te rijden.

Weer een paar uurtjes rijden later kwam ik aan in Coffee Bay. Daar was het bij aankomst spookachtig en nat, maar de wolken vertrokken snel. Een gezellig hostel met 's avonds een kampvuurtje, pool games en overdag activiteiten naar de 'hole in the wall' en een village tour. Ik proefde het lokaal gebrouwen bier uit een melkpak (50 cent per liter), liet mijn gezicht volgens Xhosa traditie beschilderen, had lunch met een Xhosa familie en probeerde nog een paar uurtjes op een surfbord te blijven staan. Al met al een prima tijd!

In Chintsa (dit dien je ook weer op z'n Xhosa's uit te spreken met een tongbrekende klik) was het weer wat stiller, maar kwam ik wel weer een paar bekende Belgen tegen. De dormkamer met veranda had bovendien een prima uitzicht over het strand en Oost Chintsa.

Inmiddels zit ik in Jeffreys Bay. Een top 10 surfspot in de wereld maar de wind waait momenteel alle golfjes plat. Morgen dus maar opweg naar volgende bestemming Knysna. Gezien mijn blogtempo zou dit ook wel eens mijn laatste update kunnnen zijn deze reis, voordat de witte KLM zwaan mij weer in Nederland aflevert. Maar nog even vijf weekjes fulltime genieten. Dankie voor de reacties en tot snel weer ziens, wat hopelijk nog lekker even duurt!