Belize

De reis van Cancun (Mexico) naar Orange Walk (Belize) gaat zonder grote hindernissen. Twee keer sukkel ik in slaap, tussendoor passeren we de grens. Dat neemt een uurtje in beslag. We betalen een zogenaamde exit belasting die volgens mij rechtstreeks in de portemonnee van ome grensbewaker belandt. Geen bonnetje en geen wisselgeld. Iedereen lijkt het te weten, maar klapt de 300 pesos gelaten neer. De entree in Belize gaat vervolgens moeiteloos. Wel is de overgang meteen duidelijk. Smallere wegen en voornamelijk houten huisjes.

Even na 7 uur 's ochtends ben ik ingecheckt en zit ik aan mijn ontbijt bij de pomp. Duik ik mijn bed in, of ga ik meteen wat leuks doen? Dat laatste dus, slapen kan nog wel even wachten.

Drie uur later zit ik in een speedboot op de New River, anderhalf uur door de jungle, naar de Maya ruines van Lamanai. Te gek, zonder enige moeite krijgen we een portie Animal Planet voorgeschoteld. Apen, krokodillen, leguanen en een trits vogels waarvan ik alleen de Jesus Christ Bird van naam onthou. Deze kan - je raadt het al - over water lopen...

De rit door de jungle is al een belevenis, het bezoek aan Lamanai is dat zeker ook. We gaan snel aan land, want een cruiseschip vol Amerikanen is in aankomst en gaat zo dadelijk de ruines overspoelen. (Gelukkig bewegen ze niet zo snel.) Het uitzicht over de jungle vanaf de hoogste tempel is fantastisch. Daarnaast hebben we een gids die veel weet te vertellen. Tenslotte is het lunchtijd en daarna doen we de jungle boottocht nog eens dunnetjes over. Een perfecte eerste dag in Belize!

Tijdens de tour ontmoet ik Michael (Australie) en hij blijkt ook richting de Cays te gaan. De Cays zijn een groep eilanden in het Noorden. We nemen de bus naar Belize CIty, en de snelboot naar het kleine eilandje Caye Caulker. Een relatief kort stukje. Als een verzopen kat komen we aan, maar er zijn ergere dingen bij 30 graden.

Caye Caulker is een piepklein eiland. Ragea, rasta's, alles in slow motion... Relaxter wordt Belize niet. Het op een na grootste rif ter wereld ligt vlakbij, dus een snorkeltrip voor de volgende dag lijkt ons een goed plan. We gaan naar de haaien!
We pakken weer een partij wildlife mee de volgende dag: stingrays, baracuda's en nurse sharks, schildpadden en talloze vissen. Fantastisch. De haaien en stingrays werken graag mee voor een foto. Even beetpakken is geen probleem!

De dag erop pak ik de boot naar Ambergris (wat naar horen zeggen walvispoep betekent, mooie naam) en vertrekt Michael weer naar het vaste land. Ik kom eind van de ochtend aan in San Pedro. Inderdaad, Madonna zong het al: La Isla Bonita! Het is er zeker niet verkeerd, maar helaas nog al wat toeristischer dan Caulker, en met name de Amerikanen lijken bezit te hebben genomen van het eiland. Aangezien mijn rug even genoeg zon heeft gezien tijdens het snorkelen laat ik het strand links liggen en pak ik de fiets voor een tocht van 30 km.

Weer een dag later ga ik terug naar het vaste land en pak ik in Belize City de 'chicken bus' naar San Ignasio. Chicken busses zijn oude Amerikaanse schoolbussen, en de naam laat zich al raden: met weinig beenruimte. Gelukkig is het maar een uur of twee. In San Ignasio bezoek ik de Maya ruine Xunantunich. Ik ga vroeg in de ochtend, en ben zodoende een van de weinige bezoekers, wat het extra bijzonder maakt.

Na twee nachtjes San Ignasio besluit ik dat het tijd is voor Guatemala. De bestemming is Flores. Weer een korte reis gelukkig. Hier zit ik nu een paar dagen, in een erg relaxed hostel. Voor morgen heb ik een vijfdaagse hike door de jungle geboekt naar de Maya stad El Mirador. El Mirador is een van de grootste Maya steden met de hoogste tempels, maar nog grotendeels verborgen door de jungle en omdat het een beschermd gebied is moeilijk bereikbaar. Dat wordt een pittige wandeling en back to basics... Zeer benieuwd hoe zwaar het wordt, maar zeer waarschijnlijk ook erg tof. Volgende keer mijn verslag, tijd voor een biertje voor ik de jungle in ga!